سفارش طراحی عکس های شخصی:

ساده:2000 تومان

نیمه حرفه ای : 6000 تومان

حرفه ای : 15000 تومان

تماس جهت سفارش برای طراحی:sarina_naz_0111

چند بار بگویم وقتی دست و صورتت را می‌شویی، حوله خیست را نینداز روی تخت؟

وای. . . دوباره جوراب‌هایت را پرت کردی گوشه اتاق؟

نمی‌توانی وقتی داری دست و صورتت را می‌شویی یک آبی هم به جورابت بزنی؟

چند بار به شما بگویم من‌این رنگ را دوست ندارم. تو اصلاً به احساسات من توجهی نداری؟

موقعی که حرف می‌زنم حواست کجاست؟

بله بله، گفتم برایت ماشین ظرفشویی می‌خرم، اما الان نه، تا کی باید ظرف‌ها توی دستشویی بماند؟ من از ظرف شستن متنفرم چند بار باید این را تکرار کنم.

اینها جملاتی است که ممکن است بین هر زن و شوهری رد و بدل شود. گاهی‌این‌قدر از دست همدیگر عصبانی می‌شوند که اصلا یادشان می‌رود گذشته‌ها، شاید هم یک روز قبل چه خاطرات خوبی با هم داشتند.

کارهای پیش پا افتاده روزمره گاهی آنقدر زن و شوهر را از هم دور می‌کند که باعث می‌شود حتی حرف‌هایی به یکدیگر بزنند که روز اول آشنایی حتی به خواب هم نمی‌دیدند طرفش بروند.

در زندگی مشترک روزمره، چیزهایی فراموش می‌شود که روزی برایشان باارزش‌ترین چیزهای دنیا بود.
خستگی، بی‌حوصلگی و سختی‌های زندگی، گاهی باعث می‌شود هر کدام از زوج‌ها نتوانند آن طور که باید وظایف خود را در خانه انجام دهند و ‌این، ممکن است باعث عصبانیت هر کدام از آنها شود.

بنابراین، چه خوب است در‌این مواقع به جای تمرکز روی ضعف‌ها و اشتباهات همدیگر، کمی به خودمان فکر کنیم که اگر ما جای همسرمان بودیم، چه کار می‌کردیم. راه‌های زیادی برای استحکام و پایدار ماندن روابط زن و شوهر وجود دارد که اگر هر از گاهی آنها را یادآوری کنیم، زندگی‌مان زیبا می‌شود درست مثل روزهای اول؛ شیرین.

به جای نشستن و فکر کردن به کارهایی که شما را ناراحت می‌کند، چه خوب است کمی به اشتباهاتتان فکر کنید.
● چند تمرین...
با انجام ‌این تمرین‌ها و با افکار مثبت، می‌توانید روابط خود و همسرتان را مثل روزهای شیرین زندگی تغییر دهید.
▪ بنشین و با خودت کمی فکر کن .

به ‌این سؤالات کمی فکر کنید و با خودتان صادق باشید؛ وقتی از همسرتان هدیه می‌گیرید در ازای آن برای همسرتان چه کرده‌اید؟سعی کنید بیشتر از آنکه در انتظار دریافت چیزی از همسرتان باشید، چیزی به او ببخشیداشید، فرصت‌های بی‌شماری برای رسیدن به اهداف پیدا خواهید کرد. در این صورت، شما هم از لطف و محبت همسرتان برخوردار خواهید شد. چون آدم‌ها همواره سعی می‌کنند خوبی‌های دیگران را جبران کنند.
▪ در ذهنتان خیال‌پردازی کنید

این به معنی خیالبافی و ساختن چیزی دور از ذهن نیست. در ذهن خود تجسم کنید اگر‌این کار را برای همسرم انجام دهم حتماً خوشحال خواهد شد یا اگر آن کار را انجام ندهم او بیشتر خوشحال می‌شود.

▪ از همسرتان انتظارات غیرواقعی نداشته باشید.
اجتناب از انتظارات غیرواقعی می‌تواند از بروز بسیاری از درگیری‌ها، عصبانیت‌ها و سرخوردگی‌ها جلوگیری کند. او را با خواسته‌ها و دستورهای خود اسیر نکنید. وقتی کاری از او می‌خواهید، خودتان هم در عوض، کاری که او دوست دارد، برایش انجام دهید.
▪ سرزنش نکنید

هرگز همسر خود را سرزنش نکنید و متلک‌بارانش نکنید. حتی نگاه سنگین به او نکنید. مواقعی را به خاطر آورید که او شما را یاری می‌کرد و در سختی‌ها همراهتان بود.
هنگام بروز اشتباهی از جانب همسر خود، سعی کنید روشی را در پیش بگیرید که از تکرار ‌این اشتباهات جلوگیری کند.

▪ کلمات زیبا به هم بگویید
سعی کنید به گفتن کلمات زیبا به همسر خود عادت کنید. هر زمان که همسر شما کاری برایتان انجام داد، حتما با احساس از او تشکر کنید. سعی کنید از کلمات و جملاتی به غیر از متشکرم استفاده کنید. مثلاً جملاتی مثل تو من را غافلگیر کردی، خیلی خوشحالم از ‌اینکه به فکرم هستی، ازت متشکرم. البته تشکر کردن با جملات ساده تاثیر مثبتی دارد، اما جمله‌ها و عبارت‌های تازه می‌تواند روح تازه‌ای به حال و هوای شما بدهد.
به راه‌هایی فکر کنید که می‌تواند همسرتان را نسبت به انجام کارهایی که دوست دارید، ترغیب کنید. اگر ‌این روش مؤثر نبود روش‌های دیگر را آزمایش کنید و به یاد داشته باشید که تحسین و تعریف و تشکر به‌موقع، در همسر تان یک انگیزه قوی ایجاد می‌کند.
▪ حرف بزنید

در مورد روزهای اول آشنایی‌تان و ویژگی‌هایی که سبب شده نسبت به هم علاقه‌مند شوید، حرف بزنید. دقت کنید که اگر ویژگی‌های خوب خود مثلا ویژگی‌های ظاهری تان را از دست داده‌اید، در مورد آنها با هم حرف نزنید.
به جای آن، سعی کنید صادقانه درباره ویژگی‌های مثبت روحی و شخصیتی خود با هم گفت‌وگو کنید. زمانی در روز یا در هفته را فقط به خودتان اختصاص دهید؛ به پارک بروید و هیچ‌کدام از فرزندانتان را با خود نبرید.

هیچ وقت احترام گذاشتن نسبت به یکدیگر را فراموش نکنید. احترام به افکار، عقاید و دیدگاه همسرتان باعث می‌شود او هم همین احساسات را نسبت به شما پیدا کند. درست است که نظر‌ها و سلیقه‌های شما با هم فرق دارد، اما هیچ‌گاه نباید اجازه بدهید‌این اختلافات روی عشق و احساسات شما تاثیر بگذارد.

زيبايي، حاصل خلاقيت خداست و خداوند انسان را نيز خلاق آفريد تا با خلاقيت خود دنيا را زيباتر، كار‌آتر و مفيدتر گرداند. زيبايي ظاهري چيزي نيست كه كسي طالب آن نباشد. همه آدم‌ها، اعم از زن و مرد و پير و جوان، خواهان زيبايي و آراستگي و مطلوب واقع شدن مي‌باشند. اگر اين زيبايي را خداوند و طبيعت در آنها نهاده باشد كه چه بهتر، ولي اگر انسان از زيبايي ظاهري بهره كافي نبرده باشد، بي‌ترديد درصدد خلق آن برمي‌آيد. كمتر كسي است كه مجذوب زيبايي‌هاي ظاهري نشود و آن را قلباً نستايد. آرايش را نيز كساني اختراع كرده‌اند كه زيباتر شدن را دوست مي‌دارند. پس ميل به زيبايي و زيباتر شدن از طبيعتي سالم، روحيه‌اي شاداب و سرزنده برمي‌آيد.

توجه به زيبايي ظاهري هيچ‌گونه تضادي با معنويات، تكامل روحي و كمال شخصيتي انسان ندارد و سيرت زيبا نيز هيچ عنادي با صورت زيبا نداشته و ندارد؛ از طرفي نياز به زيبايي ظاهري هرگز با استحمام يا تغذيه سالم يا ورزش برطرف نمي‌شود. موهاي پرپشت لب‌هاي بعضي از خانم‌ها، ابروهاي انبوه و بدمنظره، موهاي ضمخت روي پاها و چهره و گاه سراسر بدن، بيني نافرم، انحراف، ريزي و درشتي بيش از حد چشم‌ها، چاقي و لاغري در حد افراط، دندان‌هاي نامرتب و فك نامناسب، موهاي فرفري و يا بيش از حد كم‌پشت و نرم و... هرگز با تميز و پاكيزه شدن به زيبايي نمي‌رسند، پس به‌جاي محكوم يا سرزنش يا تحقير كردن زناني كه آرايش را دوست ‌دارند، بهتر است تحليلي منطقي و آگاهانه از آن داشته باشيم. بهترين راه براي اين بررسي، روش پرسش و پاسخ است. در اين تحليل بايد توجه داشته باشيم كه ما با عموم مردم مواجه‌ايم، نه با انگشت‌شمار افراد عارف‌مسلك و جوياي معنويت صرف. چون عارف وقتي به ارزش‌هاي معنوي و عميق متمايل مي‌شود، خودبه‌خود به‌امور ظاهري بي‌توجه مي‌گردد؛ ولي اين بي‌توجهي هرگز نبايد همراه با تحقير و يا رد كردن شيوه‌هاي ديگران براي زيباتر شدن تجلي كند؛ آن‌كس كه به‌راستي عارف است مي‌داند كه رسيدن به مقامات عرفاني، تجربه‌اي است كه بايد خود پيش بيايد و هيچ‌كس با آموزش، آن هم آموزشي همراه با سرزنش، عارف نخواهد شد. فرد پيشوا فقط مي‌تواند با رفتار زيبا و عميقش بر مريدانش اثرگذار باشد نه با تحقير و سرزنش آنها. براي عارف، حتي زيبايي‌هاي طبيعي نيز با آنچه ما «زشت» تلقي مي‌كنيم يكسانست. او معتقد است كه خدا زيباست و هر آنچه از اوست نيز زيباست.
يك عارف حقيقي هرگز با لحني تلخ و آزاردهنده نمي‌گويد «آرايش را افراد زشت اختراع كرده‌اند، چون زشتي در برابر زيبايي طبيعي، احساس حقارت، حسادت و رقابت مي‌كند.»

منظور من از طرح اين مقدمه، پرداختن به بحث روان‌شناختي آرايش است. آيا هر چه مصنوع دست بشر است، نوعي فريب است؟! به‌راستي اين‌طور نيست؛ چرا كه تمام آثار هنري اعم از نقاشي و مجسمه، ظروف، قالي، پارچه و... گاه زيبايي‌هاي حيرت‌انگيزي دارند كه آدمي را دچار حيرت مي‌كنند. آرايش هنرمندانه براي زيباتر كردن ظاهر آدمي و همچنين انجام جراحي‌هاي زيبايي كه توانسته معايب آزاردهنده چهره و اندام انسان را برطرف نمايد، از خلاقيت‌هاي مثبت و تحسين‌برانگيز انسان‌اند.

اما آنچه مي‌تواند مورد نقد قرار گيرد، افراط در مداومت به اين روش‌ها و يا ايجاد ناهنجاري‌هاي بيمارگونه در اين شيوه‌هاست. آن هم نه با سرزنش و تحقير، بلكه با ريشه‌يابي و دادن آگاهي براي رسيدن به سلامت روان. مثلاً اگر كسي تمام توجه خود را صرف آرايش، جراحي و لباس خود نمايد و در ارزيابي ديگران هم فقط به همين نكات توجه كند، بايد بداند كه دچار وسواس شده است.
زناني كه براي برطرف كردن معايب بسيار مختصر و غيربارز خود، دست به انجام تتوهاي مختلف و جراحي‌هاي خطرناك و پرهزينه مي‌زنند و براي ايجاد تنوع در لباس و وسايل زينتي دچار افراط و رقابت شده‌اند و يا با وسواسي شديد از مد و روش‌هاي گوناگون آرايشي پيروي مي‌كنند و تنها در اين صورت احساس آرامش مي‌نمايند، بي‌ترديد نيازمند معالجه براي برطرف كردن اين وسواس هستند.

ظرفيت وحشتناك خانم‌ها براي حرف‌‌زدن، دركش براي مردها به‌شدت دشوار است.

زن‌ها در كنار هم و به اتفاق فرزندان‌شان نزديك غارهاي محل زندگي خود اجتماع مي‌كردند. توانايي ايجاد پيوند، اتصال و برقراري روابط نزديك براي دوام و بقاي هر يك از اين زنان مهم بود. مردها به سكوت روي تپه مي‌نشستند و منتظر شكار مي‌شدند. وقتي زن‌ها به‌اتفاق هم، درگير كاري مي‌شدند، براي برقراري ارتباط بيشتر، مرتب با هم حرف مي‌زدند. وقتي مردها شكار مي‌كردند يا ماهي مي‌گرفتند، از بيم آنكه شكار از دست‌شان فرار نكند، با هم صحبت نمي‌كردند. وقتي مردان امروزي هم به شكار يا صيد ماهي مي‌روند، باز هم زياد حرف نمي‌زنند. وقتي زن‌هاي امروزي براي خريد مي‌روند و يا دور هم جمع مي‌شوند، مرتب صحبت مي‌كنند. زن‌ها براي صحبت‌كردن نياز به دليل ندارند، هدف خاصي را هم دنبال نمي‌كنند. آنها براي آن با هم حرف مي‌زنند كه با يكديگر ارتباط برقرار كنند.

اگر از مغز زن و مرد، ام ـ آر ـ آي بگيرند، مشخص مي‌شود كه مغز زن‌ها به‌شدت براي صحبت كردن مساعد است. ما در كتاب «چرا مردها گوش نمي‌دهند و زن‌ها نمي‌توانند نقشه بخوانند» توضيح داديم كه زن‌ها با توجه به خصوصيات مغزي خود مي‌توانند ٦٠٠٠ تا ٨٠٠٠ كلمه صحبت كنند و اين در حالي است كه مردها در حدود ٢٠٠٠ الي ٤٠٠٠ كلمه صحبت مي‌كنند. معلوم مي‌شود كه چرا صحبت زن‌ها تا اين اندازه براي زوج‌ها، توليد مسئله مي‌كند. يك مرد شاغل تا بعدازظهر ظرفيت حرف زدنش تمام مي‌شود. بعد به خانه‌اش مي‌رود، جايي كه زن او ٤٠٠٠ تا ٥٠٠٠ كلمه براي حرف زدن دارد. دو زن مي‌توانند تمام مدت روز را رو‌در‌رو صحبت كنند و بعد وقتي به‌ خانه‌هاي‌شان برگشتند يك ساعت هم تلفني حرف بزنند. در اين زمان است كه مردها مي‌پرسند: «چرا اين همه‌ مدتي كه با هم بوديد اين حرف‌ها را نزديد؟»

داشتن مغزي كه در كار صحبت و مهارت‌هاي زباني و كلامي قوي نيست، علتي است كه مردها سه تا چهار برابر بيشتر از زنان، لكنت زبان پيدا كنند. خوانش پريشي هم در مردها ١٠ برابر از زن‌ها بيشتر است. مردها از سخن گفتن و از زبان براي بيان حقايق و داده‌هاي اطلاعاتي استفاده مي‌كنند. اما اغلب مردها تنها در صورتي صحبت مي‌كنند كه حرفي براي گفتن داشته باشند. به‌عبارت ديگر مردها تنها براي بيان واقعيت‌ها، اعلام اطلاعات و ارائه راه‌حل صحبت مي‌كنند. اين موضوع، به هنگام برقراري ارتباط ميان زنان و مردان مشكلات فراواني ايجاد مي‌كند. صحبت زنان اقدامي به‌منظور پيوند‌جويي است.

مغزهاي مردان راه‌حل‌گرا و مغزهاي زنان فرآيندگرا هستند
يك مرد، تنها در صورتي با مرد ديگر حرف مي‌زند كه بداند او مي‌تواند مسئله‌اش را حل كند. همان‌طور كه قبلاً توضيح داديم، مردي كه مورد سئوال قرار مي‌گيرد احساس افتخار مي‌كند، زيرا كسي از او نظرخواهي كرده است و عقيده‌اش را جويا شده است. او با خيال راحت راه‌حل‌هايي را كه به‌نظرش مي‌رسد ارائه خواهد داد. اما وقتي زني صحبت مي‌كند، مي‌خواهد براي رسيدن به پيوند و دوستي با او صحبت كند و در اين ميان، راه‌حل جست‌و‌جو نمي‌شود، متأسفانه مردان گمان مي‌كنند كه زنان به‌هنگام صحبت مسائل خود را مطرح مي‌سازند، زيرا نمي‌دانند كه با اين مشكلات چگونه رو‌به‌رو شوند. به‌همين دليل، پيوسته حرف زدن را قطع مي‌كنند تا راه‌حل ارائه دهند.

بي‌جهت نيست كه زن‌ها هميشه شكايت مي‌كنند كه مردها حرف آنها را قطع مي‌كنند و به آنها اجازه صحبت نمي‌دهند. به‌زعم يك زن، پيشنهاد راه‌حل پيوسته مرد نشان مي‌دهد كه او هميشه مي‌خواهد حق به جانبش باشد. و ديگر اينكه مرد هميشه گمان مي‌كند كه زن در اشتباه است. از سوي ديگر، وقتي زني احساسات و عواطف خود را با كسي در ميان مي‌گذارد، قصد شكايت ندارد. معنايش اين است كه او به شما اعتماد كرده است.
عكس اين مطلب هم صحيح است. اگر زن آن شخص را دوست نداشته باشد. اگر موافق حرف‌هاي او نباشد و يا قصد مجازات او را داشته باشد، حرفي به او نمي‌زند. سكوت به‌عنوان نوعي مجازات محسوب مي‌شود. وقتي در مورد ساير زنان مورد استفاده قرار بگيرد، روش مؤثري است. اين روش، روي مردها بي‌تأثير است. مردها صحبت نكردن زن‌ها را به‌حساب آرامش بيشتر براي خود مي‌گذارند و حرف نزدن زن براي آنها در حكم يك پاداش به‌حساب مي‌آيد. بنابراين وقتي زني تهديد مي‌كند كه «ديگر با تو حرف نمي‌زنم» زياد آن را جدي نگيريد.

زن‌ها از سكوت براي مجازات كردن مردها استفاده مي‌كنند، اما مردها عاشق سكوت هستند. اگر زني بخواهد مردي را مجازات كند، بهتري كاري كه مي‌تواند بكند اين است كه بي‌وقفه حرف بزند و مرتب از موضوعي به موضوع ديگر برود.

راه‌حل براي مردان
توجه داشته باشيد كه هدف اصلي صحبت زنان، صرفاً صحبت كردن است. هدف زن اين است كه با صحبت كردن احساس بهتري پيدا كند و با شما به ارتباط و پيوند برسد. به‌ راه‌حلي نياز نيست. تنها كاري كه بايد بكنيد اين است كه او را تشويق كنيد. محتواي صحبت مرد مهم نيست، مشاركت اوست كه مهم است.

راه‌حل براي زنان
زماني را براي صحبت كردن با مرد مشخص كنيد. به او بگوييد كه مي‌خواهيد بدون اينكه راه‌حلي ارائه دهد، به حرف‌هاي‌تان گوش بدهد. در برابر مردان از مجازات سكوت خودداري نماييد زيرا آنها اصولاً متوجه نمي‌شوند، كه شما با آنها حرف نزده‌ايد. مردها از اينكه اوقات خود را به سكوت بگذرانند لذت مي‌برند. اگر مشكلي با او داريد، صراحت به خرج دهيد.

وجود افراد بدبخت فقط به اين دليل ساده خطرناك است كه آن‎ها اهميتي به ادامه حيات زمين نمي‎دهند آن‎ چنان در بدبختي دست و پا مي‎زنند كه در اعماق وجود خويش مي‎انديشند كه چه خوب مي‎شد اگر دنيا به آخر مي‎رسيد و همه چيز نابود مي‎شد. به راستي كسي كه در بدبختي زندگي مي‎كند، چه چيز برايش اهميت دارد؟
فقط افراد سعادتمند، خوشبخت، سرمست و پر نشاطي كه در پايكوبي و سرور زندگي را مي‎گذرانند، علاقه‎مندند كه اين سياره تا ابد به حيات سرزنده و سر سبز خويش ادامه دهد.

جدّيت، صرفاً يك بيماري روحي است، و با صفا و صداقت متفاوت است.
فرد جدّي نمي‎تواند بخندد، نمي‎تواند برقصد، نمي‎تواند بازيگوشي كند. او هميشه در حال كنترل و مهار خويش است. و به زندانباني براي خويش بدل شده است. در حالي كه با خنده، جسم، ذهن و وجود تو با هستي پيوند مي‎يابد، مرزبندي‎ها از بين مي‎روند و شخصيت شيزوفرنيك محو مي‎گردد
خنده، انرژي‎ات را به تو باز مي‎گرداند. دريغ داشتن خنده، اختگي معنوي است.

شما آدم‎هايي كه دور و بر من گرد آمده‎ايد، مي‎آموزيد چطور شادتر باشيد، بيشتر عشق بورزيد و عشق و خنده را در دنيا بگسترانيد. اين تنها راه حفاظت بشريت در برابر سلاح‎هاي هسته‎اي است. اگر همه جهانيان، عشق ورزيدن، خنديدن، لذت بردن و پايكوبي كردن را بياموزند، آن وقت رونالد ريگان و ميخاييل گورباچف انگشت به دهان خواهند ماند كه چه خبر است؟ چه اتفاقي افتاده است؟ گويي همه دنيا ديوانه شده!

افرادي كه خوشحال و خشنودند، هيچگاه به كشتن آدم‎هايي كه هيچ آزاري نسبت آن‎ها روا نداشته‎اند گرايش پيدا نمي‎كنند. تعجبي ندارد كه در طول اعصار متمادي، رسم بر اين بوده است كه افراد ارتشي را از نظر جنسي در تنگنا قرار مي‎دهند، زيرا افراد واپس‌خورده جنسي چاره‎اي ندارند جز اينكه مخرّب باشند؛ خود اين واپس‌خوردگي، آنان را به سوي تخريب و ويرانگري سوق مي‎دهد. آيا تا به حال در وجودتان حس كرده‎ايد كه وقتي خوشحال و با نشاط هستيد، ميل داريد چيزي نو خلق كنيد؟ وقتي در بدبختي و رنج به سر مي‎بريد دلتان مي‎خواهد هر چه دم دستتان هست، نابود كنيد. اين نوعي انتقام جويي است. در نظام‎هاي استكباري، افراد ارتشي را در حالتي از واپس خوردگي جنسي نگه مي‎دارند تا در لحظه‎ايي كه خون انساني را مي‎ريزند، به وجود بيايند. به اين ترتيب، دست كم انرژي‎هاي واپس‌خورده آنان مجال بروز مي‎يابد، البته به شكلي بسيار شنيع و غير انساني. اما به هر حال اين انرژي تخليه مي‎شود. آيا تا به حال توجه كرده‎ايد كه نقاشان، شاعران، مجسمه سازان و رقصندگان هيچگاه از نظر جنسي سركوب شده و واپس خورده نيستند؟‌ در حقيقت، آنان از اين لحاظ بيش از حد به اغنا رسيده‎اند؛ آن‎ها بيش از حد عاشق‎اند و به عده زيادي عشق مي‎ورزند. شايد يك نفر به تنهايي قادر به جواب‎گويي عشق آن‎ها نباشد. ساليان متمادي است كه روحاني نمايان، ايشان را مورد نكوهش و انتقاد قرار داده و مي‎گويند «اين شعرا، نقاشان، مجسمه سازان و موسيقي دانان افراد صالحي نيستند.» در حالي كه همين‎ها هستند كه بشريت را به چيزي زيبا بدل كرده و دنيا را از عطر گل‎هاي شادي، نواي دل انگيز موسيقي و رقص زيباي خويش آكنده ساخته‎اند.

اين، يكي از اصول بنيادي زندگي است كه تا وقتي دست به آفرينش نزني، به بالاترين حد كرامت انساني خويش نخواهي رسيد. خلاقيت تو، آزادي، قدرت، هوش و آگاهي به ارمغان مي‎آورد.

كشيش‎ها چه بر سر اين دنيا آورده‎اند؟ اين عده، با جادوگر خواندن زنان، آن‎ها را به آتش انداختند و كساني را كه از اعتقادات ديگري پيروي مي‎كردند، به خاك و خون كشيدند، آنان از خلاقيت بويي نبرده بودند و به هيچ روي باعث ترقي و اعتلاي زندگي و اين كره خاكي نشدند.
ما نياز داريم كه در همه عرصه‎ها به افراد خلاق احترام بگذاريم.

بايد بياموزيم چگونه انرژي‎هاي خود را تغيير شكل دهيم تا بدون سركوب شدن، به عشق، خنده و نشاط بدل گردند. آنگاه خواهيد ديد كه اين سياره بهشت خواهد شد و احتياجي نيست بهشت را در جاي ديگري جست‎وجو كنيد. بهشت چيزي دست يافتني نيست، بلكه خلق كردني است و اين به خود ما بستگي دارد.

اين بحران، به افراد دلير و با شهامت مجال مي‎دهد تا خود را از گذشته جدا كرده و به شيوه‎ايي جديد زندگي را آغاز كنند؛ نه زندگي اصلاح شده گذشته و نه بهتر از گذشته بلكه زندگي‌اي كاملاً جديد را از سر بگيرند و اين كاري است كه همين الان بايد صورت گيرد، چرا كه زمان كوتاه است. تا پايان اين قرن يا ما به نخستين قرن تاريخ بشريت نوين قدم مي‎گذريم و يا هيچ تنابنده‎اي، حتي يك گل وحشي زنده، بر روي زمين باقي نخواهد ماند و همه چيز مي‌ميرد.

علاوه بر بمب‎هاي نوتروني موجود، دانشمندان اتحاد جماهير شوروي و احتمالاً آمريكا سرگرم آزمايشاتي بر روي اشعه مرگبار هستند. تاباندن اشعه مرگباري كه به راحتي انسان‎ها، حيوانات، پرندگان و درختان زنده را به نابودي مي‎كشد، بسيار آسان‎تر از بمباران يك منطقه است. به اين طريق فقط اشياء مرده، مثل خانه‎ها، معابد و كليساها باقي خواهند ماند. اين ديگر فاجعه است. اين اشعه مرگبار قابل رؤيت نيست. ما مي‎دانيم كه اين اشعه وجود دارد و آن‎ها در تلاش براي حل اين معما هستند كه چطور مي‎توان اين امواج را پخش كرد و چطور آن را به هدف زد و همه موجودات زنده‌اي را كه سر راهش قرار مي‎گيرند، نابود ساخت.
ما براي جلوگيري از بروز جنگ جهاني سوم، به افراد خوشحال و با نشاط بيشتري احتياج داريم. سلاح‎هاي هسته‎اي و ماشين‎هاي جنگي مخرب ما خودكار نيستيد، بلكه در كاربرد آن‎ها دست انسان دخالت دارد؛ دستي كه با زيبايي گل سرخ آشناست، نمي‎تواند هيروشيما را بمباران كند و دستي كه با زيبايي عشق آشناست، دستي نيست كه به سلاح مرگبار متوسل شود. كافي است اندكي بينديشيد تا گفته‎هايم را درك كنيد.
حرف من اين است: «خنده را، عشق را،‌ زندگي را در جهان بگستران تا ارزش‎هاي مثبت، گل‎هاي بيشتري را در اين كره خاكي شكفته سازد! هر آنچه زيباست ستايش كن و هر آنچه غير انساني است، محكوم كن!»
اگر مي‎خواهي دنيا را به پديده‎اي كاملاً جديد همراه با آگاهي بشري نوين تبديل كني، بايد دنيا را از شّر سياستمداران و روحاني نمايان شيطان صفت دور نگه داري.

بايستي بشر را از دست اين ديوها آزاد كني. وظيفه ما اين است كه آگاهي، هشياري،  عشق، تفاهم و شادي بيشتري را به مردم بياموزيم و جشن و سرور و شادي را در سراسر زمين اشاعه دهيم.
در يك جمله و خلاصه بگويم كه اگر بتوانيم بشريت را سعادتمند و خوشحال كنيم، جنگ جهاني سومي در كار نخواهد بود.